W Zespole Szkół Specjalnych prowadzone są także zajęcia socjoterapeutyczne przeznaczone dla dzieci i młodzieży z trudnościami w funkcjonowaniu emocjonalno – społecznym.

Socjoterapię zalicza się do procesów psychokorekcyjnych, leczniczych, ukierunkowanych na zmniejszanie lub eliminowanie poziomu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.  Socjoterapia jest formą pomocy między psychoterapią a treningiem interpersonalnym, adresowaną do dzieci i młodzieży borykającymi się z trudnościami życiowymi, problemami w zachowaniu,  nadpobudliwością, zahamowaniem, agresją, niską samooceną, nieśmiałością.

Forma ta przyjmuje postać spotkań grupowych, które służą realizacji celów terapeutycznych, rozwojowych i edukacyjnych. Zadaniem socjoterapii jest więc wspomaganie dzieci i młodzieży w rozwoju i pojmowaniu rzeczywistości poprzez realizację w/w celów.

Cele edukacyjne obejmują poznawanie przez grupę zagadnień, dzięki którym będą sprawniej funkcjonować społecznie i radzić sobie z różnymi problemami. Celami edukacyjnymi w prowadzeniu grupy socjoterapeutycznej może być:

• uczenie współpracy i współdziałania,
• nabywanie umiejętności wyrażania swoich uczuć,
• uczenie tolerancji i akceptacji drugiego człowieka,
• przełamywanie nieśmiałości i nawiązywania kontaktów,
• nabywanie umiejętności podejmowania samodzielnych decyzji i brania za nie odpowiedzialności.

Cele edukacyjne w socjoterapii pełnią ważną rolę, ponieważ wspomagają proces rozumienia świata społecznego, ukierunkowują również zmiany zachowań, by chroniły dziecko przed następnymi urazami psychicznymi.

Cele rozwojowe wiążą się ściśle z wiekiem uczestników grupy socjoterapeutycznej, gdyż w każdej fazie życia dominują określone potrzeby dziecka, których zaspokojenie odgrywa ważną rolę w procesie rozwoju. Na przykład w okresie wczesnoszkolnym istotną rolę odgrywa potrzeba zabawy, aktywności ruchowej, chęć zdobywania wiedzy o świecie, potrzeba wsparcia ze strony dorosłych osób, potrzeba przebywania w grupie rówieśniczej. Inne natomiast są potrzeby w okresie dorastania, gdzie dominuje potrzeba wyrażania się w różnych formach, szczególnie literackich, marzeniach, fantazjach, potrzebach intymności, autonomii, niezależności i przynależności do grupy. Okres dorastania jest także okresem kryzysów emocjonalnych oraz czas odkrywania i kształtowania poglądu na otaczający  świat  i życie. Do celów rozwojowych w prowadzeniu grupy można zaliczyć:

• poznanie samego siebie, swoich mocnych i słabych stron,
• doskonalenie umiejętności zachowań asertywnych,
• budowanie  poczucia własnej wartości,
• kształtowanie inteligencji emocjonalnej (rozpoznawanie, nazywanie emocji i uczuć).

Należy podkreślić, iż istota socjoterapii polega głównie na realizacji celów terapeutycznych, tzn. organizowaniu takich sytuacji społecznych podczas spotkań, które sprzyjać będą odreagowaniu napięć emocjonalnych, posłużą aktywnemu uczeniu się nowych umiejętności psychologicznych, dostarczą uczestnikom zajęć doświadczeń korekcyjnych, przeciwstawnych doznanym urazom. Do celów terapeutycznych zaliczamy:

• odreagowanie emocji,
• rozwiązywanie problemów, trudnych sytuacji,
• otrzymywanie wsparcia od grupy,
• przyjmowanie i dawanie informacji zwrotnych,
• umiejętność lepszego zrozumienia ludzkich zachowań.